top of page
facet.png

Urszula Dudziak

uladudziak_www.jpg

Fot. Sławek Przerwa

Wybitna wokalistka jazzowa, performerka, improwizatorka i ambasadorka polskiego jazzu na świecie. Jedna z nielicznych wokalistek z Europy Wschodniej, której udało się osiągnąć wielką popularność w Stanach Zjednoczonych. 

Filmowcy, zwłaszcza dokumentaliści, wykazywali zainteresowanie Urszulą Dudziak i jej artystyczną działalnością. Pierwszym reżyserem, który zrealizował ponad 30-minutowy biograficzny filmowy dokument był Andrzej Wasylewski. Jego Papaya czyli skąd się biorą dziewczynki (1980), film nakręcony w Nowym Jorku, opowiada o życiu w stolicy jazzowego świata Urszuli Dudziak i jej ówczesnego męża Michała Urbaniaka. Wokół aktywnej działalności artystki powstały jeszcze m.in. dwa filmy zrealizowane dla TVP, Roberta Balińskiego Urszula Dudziak – Waga (1995) i szczególnie cenny dokument Beaty Postnikoff Urszula Dudziak. Życie jest piękne (2008). Ostatnim dziełem biograficznym o Urszuli Dudziak jest film Ula (2023) Agnieszki Iwańskiej, który zaprezentujemy trzeciego dnia festiwalu.

Osobną grupę filmów stanowią te, do których Urszula Dudziak skomponowała i wykonała muzyczną ilustrację. Są wśród tych obrazów głównie dokumenty i animacje, a ciekawostką jest fakt, że często wykorzystywaną muzyką na ich ścieżkach dźwiękowych jest ta wydana na płycie Malowany Ptak (Polonia Rec., 1997). Słyszymy ją m.in. w filmie Aliny Skiby Panna młoda (2005).

facet.png
wilczynski_www.jpg

Fot. Mateusz Skwarczek | Agencja wyborcza.pl

Mariusz Wilczyński

Polski artysta malarz, grafik i twórca filmowych animacji. Wielokrotnie nagradzany za swoją oryginalną twórczość artystyczną, działalność pedagogiczną, doceniany jako czujny obserwator naszego zawiłego, codziennego życia i znawca skomplikowanej ludzkiej natury. Zdaniem wielu miłośników jego twórczości, jak żaden inny twórca, Wilczyński doskonale potrafi o emocjach, wrażliwości, rozpaczy i radości opowiadać językiem filmu.

Jeden z tych polskich filmowców, którzy doceniając wartość muzyki wychodzą poza ramy jej tradycyjnie pojętej dźwiękowej ilustratywności. Już pierwsze jego krótkie filmy (Sprawiedliwość, Allegro Ma Non Troppo) są potwierdzeniem tego, że w wyborze muzyki kierował się także osobowością jej autora, jego muzycznym warsztatem, twórczą oryginalnością i otwartością na język ruchomych obrazów. Co ciekawe, dość często byli to twórcy z kręgu polskiego jazzu, m.in. Stanisław Soyka, Tie Break, Michał Urbaniak.

Szczególnym przypadkiem współpracy Mariusz Wilczyńskiego z kompozytorem muzyki do jego filmów jest Tomasz Stańko. Twórczy związek obu artystów sięga końca lat 90., kiedy to trąbka Stańki po raz pierwszy zabrzmiała na ścieżce dźwiękowej filmu Szop, Szop, Szop, Szopę (1999). W tym samym czasie Wilczyński tworzy animacje do muzyki artysty z płyty From the Green Hill (ECM, 1999). Współpraca obu artystów okazała się niezwykle trwała i twórcza.  Wilczyński zaprasza Stańkę do napisania i wykonania w pełni autorskiej muzyki do jego krótkiego dzieła Niestety (2004), w którym trębacz pojawia się także w warstwie wizualnej. Ostatnie dzieło Wilczyńskiego, głośna pełnometrażowa animacja Zabij to i wyjedź z tego miasta (2019) także nawiązuje do postaci nieżyjącego już wówczas Tomasza Stańki. 

bottom of page